انزوا در نوجوانان

انزوا یکی از مشکلاتی است که در دوران بلوغ ممکن است رخ دهد و اگر درمان نشود، می‌تواند در آینده مشکلات بیشتری ایجاد کند.

دکتر کاشانی، روانشناس عمومی، در یک مصاحبه توضیح داد: “دوران نوجوانی یک مرحله از زندگی است که شامل ویژگی‌هایی مانند افزایش هیجان و احساسات، ترس، عشق، عصبانیت، تغییرات جسمی، استقلال و ناپایداری در روابط با اطرافیان، به ویژه والدین، می‌شود. والدین نقش مهمی در کنترل این رفتارها دارند.” آن‌ها درگیر نوجوان هستند.

او ادامه داد: یکی از ویژگی‌های مهم دوره نوجوانی، گرایش به انزوا است. اگرچه نوجوانان بیشتر وقت خود را با همسالان و گروه دوستان خود می‌گذرانند، اما همچنین تمایلی به انزوا و فرو رفتن در افکار و آرزوها وجود دارد.

این روانشناس گفت: کمرویی و انزواگرایی رفتارهای شایعی هستند که به شدت فرد را آزار می‌دهند و اگر درمان نشوند، ممکن است مشکلات دیگری مانند کاهش اعتماد به نفس، افسردگی، اضطراب و حساسیت زیاد، عدم احساس قدرت و کم ارزشی را ایجاد کنند. همچنین، فرد را از فعالیت‌های گروهی و شرکت در تیم‌ها و گروه‌ها جدا می‌کند و نمی‌تواند احساسات، افکار و عقاید خود را به خوبی بیان کند.

کاشانی تأکید کرد: چندین عامل از جمله احساسات شدید و مداوم اندوه و غم، فقر، ضعف جسمی و ناتوانی، احساس تحقیر، عقب‌ماندگی در تحصیل، رد شدن در خانه و مدرسه، ترس و عدم امنیت، مشکلات خانوادگی، جدایی والدین، سوالات بی‌پاسخ و کنجکاوی مداوم، عدم صبر در برقراری ارتباط سالم با نوجوانان، فقدان الگوی اجتماعی مناسب در خانه، عدم دریافت عشق مادران، غیبت پدر در خانواده، اعتیاد والدین، اختلالات آدرنال، بیماری‌های مزمن نوجوانان، تغییر مدرسه و محل زندگی، تبعیض،انتقاد و بهانه‌گیری مداوم و غیرضروری برخی از والدین و معلمان، نقش مهمی در بروز انزوا دارند.

روانشناسان می‌گویند که در دوران بلوغ، برخی نوجوانان ممکن است به انزوا و تنهایی درگیر شوند. این بدان معناست که آن‌ها تمایل دارند به خود بپردازند و در فکرها و احساسات خود فرو روند. برای رفع این وضعیت، می‌توان از روش‌هایی مانند روانشناسی و مشاوره فردی و گروهی استفاده کرد.

روانشناسان توصیه می‌کنند که نوجوانان باید سعی کنند با دوستان و معلمان خود ارتباط برقرار کنند و در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنند. همچنین، آن‌ها باید به خود اجازه دهند تا در مکان‌های عمومی صحبت کنند و در فعالیت‌ها و نمایشگاه‌های هنری شرکت کنند. این کار باعث افزایش مهارت‌های اجتماعی نوجوان می‌شود.

بعضی از نشانه‌های انزوا و تنهایی در نوجوانان شامل ناتوانی در برقراری ارتباط با دوستان و معلمان، فرار از فعالیت‌های اجتماعی، بی‌حوصلگی، احساس خستگی و نگرانی از آینده، عدم درخواست کمک از دیگران در صورت نیاز، تسلیم شدن به خواسته‌های دیگران، اجتناب از رقابت، درون‌گرایی و عدم جذب خود به دیگران، گریه زودهنگام، غیبت در مدرسه، عدم تمرکز، اختلالات خواب و تغذیه، نادیده گرفتن و نشنیده شدن سوالات دیگران، عدم ارائه مشکلات تحصیلی در کلاس و عقب‌ماندگی تحصیلی است.

بنابراین، برای پیشگیری از انزوا و تنهایی در نوجوانان، می‌توان از راهکارهایی مانند تشویق آن‌ها به صحبت کردن در مقابل والدین، دوستان و اقوام، و همچنین تشویق آن‌ها به شرکت در فعالیت‌ها و نمایشگاه‌های هنری استفاده کرد. این راهکارها می‌توانند به مهارت‌های اجتماعی نوجوانان کمک کنند و آن‌ها را از انزوایی در بلوغ جلوگیری کنند.