پرخوری عصبی چیست و درمان آن

در حینی که بسیاری از افراد نگران وزن و ظاهر خود هستند، افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، نگرانی بیش از حدی درباره اندازه و شکل بدن خود دارند و این موضوع منجر به پرخوری اجباری و استفاده از روش‌های مختلف برای تعویض مقدار غذای مصرفی بیش از حد می‌شود.

پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی به طور عمده با یک چرخه مزمن افراطی (پرخوری) و پاکسازی (استفاده از روش‌های مختلفی برای خلاص شدن بدن از کالری‌های اضافی) تعریف می‌شود. پرخوری عصبی، که به عنوان ساده پرخوری نیز شناخته می‌شود، یکی از رایج‌ترین اختلالات خوردن در جهان است. بر اساس تحقیقاتی که توسط انجمن ملی اختلالات خوردن انجام شده است، بولیمی تقریباً 1.5٪ از زنان جوان و 1.0٪ از مردان جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، و علائم آن اغلب در اوایل 12 سالگی و گاهی به صورت زودهنگامتر ظاهر می‌شود. اکثر افراد مبتلا به پرخوری وزنی متوسط دارند.

اگر با پرخوری عصبی مبتلا هستید، اغلب وقت خود را صرف مصرف مقادیر بیش از حد غذا می‌کنید و سپس تلاش می‌کنید کالری‌هایی که تازه مصرف کرده‌اید را از بین ببرید. به احتمال زیاد، شما چندین بار در هفته یا در موارد شدید، چندین بار در روز این چرخه افراط و پاکسازی را تجربه می‌کنید. ممکن است به طور مخفیانه و تا حدی که درد معده وارد شود، بیش از حد غذا مصرف کنید. افراد مبتلا به پرخوری عصبی عموماً غذاهایی را که دارای مقدار زیادی کربوهیدرات هستند ترجیح می‌دهند.

دلیل پرخوری عصبی

علت پرخوری عصبی یک ترکیب پیچیده از عوامل بیولوژیکی، روانشناختی، محیطی و رفتاری است که باعث می‌شود فرد به طرز غیر طبیعی خوراک مصرف کند و سپس تلاش کند کالری‌های اضافی را از بین ببرد. با این حال، ریشه اصلی مشکل در داشتن تصور منفی نسبت به خود و یک تصور تحریف شده از بدن است.

اگر با بیماری پرخوری عصبی مبتلا هستید، احتمالاً به طور نسبتاً سختگیرانه و ناعادلانه نسبت به هرگونه نقص واقعی یا تصور شده در خود عمل می‌کنید. این عملکرد ممکن است به دلیل داشتن عزت نفس ضعیف، تجربه بحران های خانوادگی یا شخصی دشوار، سابقه اختلالات خلقی (مانند افسردگی یا اضطراب) یا سابقه سوءاستفاده جنسی یا جسمی رخ داده باشد.

عوامل دیگری که می‌توانند بر پرخوری عصبی تأثیر بگذارند عبارتند از: سابقه خانوادگی بیماری پرخوری یا سایر اختلالات خوردن، خصوصیات شخصیتی مانند تکانشگری، سختگیری، ترس بیش از حد، کمرویی، بدبینی و مشکل در “آینده نگری”، و تسلیم شدن در برابر فشارهای فرهنگی، خانوادگی یا همسالان برای کاهش وزن و لاغر بودن.

مهم است بدانید که پرخوری عصبی قابل درمان است و تحقیقات نشان داده است که درمان هایی مانند مشاوره روانشناختی، درمان دارویی و پشتیبانی از جامعه می‌تواند به شما کمک کند. اگر با این بیماری مبتلا هستید، بهتر است با یک حرفه‌ای متخصص در این زمینه مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب را برای شما تعیین کند.

تأثیر پرخوری بر سلامت و تندرستی

مشکلات دستگاه گوارش: پرخوری عصبی می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند التهاب و گلو درد، التهاب مری، زخم دهان و تورم غدد بزاقی شود. استفراغ مکرر و افراط در پاکسازی می‌تواند باعث پوسیدگی و آسیب به مینای دندان و پوسیدگی دندان شود.

نوسان وزن: پرخوری عصبی می‌تواند باعث بالا و پایین رفتن وزن شما شود. این نوسانات ممکن است تأثیر مخربی بر سلامت شما داشته باشد.

کم آبی: استفراغ مکرر و افراط در پاکسازی می‌تواند منجر به کمبود آب در بدن شما شود. کم آبی می‌تواند به مشکلاتی مانند خشکی دهان، بوی بد دهان و فشار خون پایین منجر شود.

مشکلات دستگاه گوارش: پرخوری عصبی می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند اسهال، نفخ، یبوست، رفلاکس اسید، تهوع، درد شکم و زخم معده شود.

عدم تعادل الکترولیت: پرخوری عصبی می‌تواند باعث از بین رفتن سدیم، کلسیم، پتاسیم و سایر مواد معدنی در بدن شما شود. این موضوع می‌تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت شود که در نهایت ممکن است باعث ضربان قلب غیر طبیعی، حمله قلبی یا حتی مرگ شود.

در نتیجه، باید توجه داشت که پرخوری عصبی می‌تواند به طور جدی بر سلامت و تندرستی شما تأثیر بگذارد و برای پیشگیری از این مشکلات، بهتر است به یک حرفه‌ای متخصص در این زمینه مراجعه کنید و درمان مناسب را انجام دهید.

همچنین، می‌توانید شرایط عاطفی و روانی زیر را در ارتباط با پرخوری تجربه کنید:

احساس گناه و شرم: پرخوری عصبی ممکن است منجر به احساس گناه و شرم درباره خوردن بیش از حد و افراطی شود. شما ممکن است پس از خوردن غذاهای زیاد، احساس بدی درباره خود داشته باشید.

حساسیت بیش از حد در مورد تعداد کالری مصرفی: در این حالت، شما به طور غیرعادی حساس به تعداد کالری‌هایی که مصرف می‌کنید، می‌شوید. این امر ممکن است باعث شده باشد که بطور مداوم به کنترل کالری‌ها تمایل داشته باشید و این مسئله می‌تواند روی رژیم غذایی و سبک زندگی شما تأثیر بگذارد.

کاهش مزمن عزت نفس و تصویر منفی از خود: پرخوری عصبی ممکن است منجر به کاهش مزمن عزت نفس و داشتن تصویر منفی از خود شود. شما ممکن است احساس کنید که ناتوان هستید و ارزشی ندارید.

افسردگی یا اضطراب: پرخوری عصبی می‌تواند باعث بروز افسردگی یا اضطراب شود. این امر ممکن است به دلیل استرس و نگرانی‌های مرتبط با رژیم غذایی، تصویر بدن و نتایج خوردن بیش از حد باشد.

امتناع از دوستان و فعالیت‌ها: به دلیل احساس خجالت و ناامیدی، شما ممکن است از رفتن به رویدادها و فعالیت‌های اجتماعی امتناع کنید. این می‌تواند به انزوا و ایزوله شدن شما منجر شود.

به طور کلی، پرخوری عصبی می‌تواند تأثیرات منفی بر شرایط عاطفی و روانی شما داشته باشد. درمان و پشتیبانی مناسب، از طریق مشاوره روانشناختی و در صورت لزوم درمان دارویی، می‌تواند به شما کمک کند تا با مشکل پرخوری عصبی مقابله کنید و بهبود یابید.

شما می‌توانید از کجا راهنمایی دریافت کنید و چه چیزی را باید انتظار داشته باشید؟

پرخوری عصبی یک وضعیت جدی از نظر بهداشت جسمی و روانی است که نیازمند تشخیص و درمان مناسب است. پس از تشخیص، ممکن است یک ترکیب از درمان‌های روانشناختی، درمان پزشکی و مشاوره تغذیه به شما تجویز شود.

اگر در حال حاضر تحت نظر روانشناس یا روانپزشک قرار ندارید، می‌توانید با پزشک خود درباره مراقبت‌های اولیه خود صحبت کنید. علائم پرخوری عصبی و احساساتی که با رفتار شما ارتباط دارند را شرح دهید. تهیه یک لیست از علائمی که تجربه می‌کنید قبل از جلسه ملاقات، می‌تواند مفید باشد. همچنین، مطمئن شوید که تمام اطلاعات شخصی مربوطه را از جمله هر گونه سابقه خانوادگی درباره اختلالات خوردن، استرس عمده، تغییرات اخیر در زندگی و الگوهای غذایی روزانه را در دسترس پزشک قرار دهید. در اضافه به بررسی فیزیکی مانند انجام آزمون‌هایی برای ارزیابی اینکه آیا از عوارض جسمی ناشی از پرخوری رنج می‌برید یا خیر، پزشک احتمالاً درباره عادات غذایی روزانه شما، افکار و احساساتی که درباره وزن و ظاهر خود دارید سؤال خواهد کرد. در گفتگو درباره احساسات، افکار و سایر اطلاعاتی که ممکن است به نظر بی‌ارتباط با خوردن باشند، هیچ اطلاعاتی را نپندارید. مهم است که تصویر کاملی از وضعیت سلامت روانی و جسمی خود را به پزشک خود ارائه دهید.

در صورت لزوم، پزشک شما باید قادر باشد شما را به یک روانشناس یا روانپزشک معتبر ارجاع دهد. این بسیار مهم است که شما برای درمان پرخوری خود از یک فرد آموزش‌دیده و با تجربه استفاده کنید. مطمئن شوید که با رویکرد آنها درمورد درمان پرخوری موافقت دارید و برنامه درمانی پیشنهاد شده توسط آنها و هدف اصلی آنها برای بهبود شرایط شما را درک کرده‌اید. اگر از پاسخ آنها راضی نبودید یا احساس راحتی نمی‌کنید که با آن شخص همکاری کنید، می‌توانید به دنبال گزینه درمانی دیگر باشید.

متخصصان سلامت روان، که به درمان پرخوری می‌پردازند، می‌توانند از روش‌های متنوع درمانی استفاده کنند و از ابزارهای مختلفی برای بهبود وضعیت شما استفاده کنند. روش درمان اولیه معمولاً شامل روش درمانی شناختی-رفتاری (CBT) است که یک نوع مشاوره درمانی یک به یک و به مدت کوتاه است، و می‌تواند به شما در درک ارتباط افکار و احساسات منفی درباره خود و مواد غذایی در اختلال در خوردن کمک کند. درمانگر شما به شما یاد می‌دهد که عادات غذایی و الگوهای فکری خود را با هدف حذف یا کاهش حملات افراطی در خوردن و پاکسازی تغذیه را بهبود بخشید. همچنین، CBT ابزاری برای مقابله با استرس، افزایش خودآگاهی و تغییر الگوی منفی در فکر درباره خود، بدن و وزن است.

علاوه بر این، مطالعات اولیه نشان می‌دهد که شکل دیگری از گفتاردرمانی معروف به روان‌درمانی بین فردی (ITP) ممکن است به افراد مبتلا به پرخوری کمک کند، اگرچه این نوع درمان ممکن است به اندازه CBT کارآمدی بیشتری نداشته باشد. ITP بیشتر بر تمرکز روابط بین فردی تمرکز دارد که ممکن است در تقویت رفتارهای افراطی در خوردن و پاکسازی نقش داشته باشد. برخی از پژوهشگران معتقدند که شناسایی و حل این مسائل مرتبط با روابط می‌تواند به کاهش فراوانی این رفتارها کمک کند.

علاوه بر مشاوره روانشناختی، روش‌ها و رویکردهای دیگری می‌توانند به کاهش برخی از علائم و بهبود رفتارهای مرتبط با اختلال در خوردن کمک کنند. ممکن است از داروهای ضدافسردگی یا ضداضطراب برای کمک به مشکلات خلقی تجویز شوند و همچنین مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از داروهای ضدافسردگی به کاهش حملات افراطی در خوردن و پاکسازی در بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری کمک می‌کند. در موارد چاقی، ممکن است داروهایی که به کاهشوزن کمک می‌کنند مورد توصیه قرار گیرند، اما همیشه بهتر است با یک متخصص سلامت روان و یا یک پزشک متخصص مشورت کنید تا راهنمایی درمانی مناسب برای شما انتخاب شود.

به طور کلی، درمان پرخوری یک فرایند ترکیبی است که نیاز به تلاش و همکاری شما دارد. بهترین راه برای شروع درمان این است که با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید تا بتوانید نیازها و مشکلات خود را به او بیان کنید و یک برنامه درمانی مناسب برای شما طراحی شود. همچنین، از منابع و سازمان‌های معتبری مانند سازمان بهداشت جهانی (WHO) و انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره اختلال در خوردن و روش‌های درمان آن کسب کنید.

لازم به ذکر است که اطلاعاتی که در این پاسخ ارائه شد، بر اساس دانش و مطالعات تا تاریخ برش دانش سپتامبر 2021 است و ممکن است در آینده تغییر کند. بنابراین، همیشه بهتر است با منابع معتبر و متخصصان مربوطه مشورت کنید تا اطلاعات به‌روز و دقیقی درباره درمان پرخوری دریافت کنید.

در حینی که بسیاری از افراد نگران وزن و ظاهر خود هستند، افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، نگرانی بیش از حدی درباره اندازه و شکل بدن خود دارند و این موضوع منجر به پرخوری اجباری و استفاده از روش‌های مختلف برای تعویض مقدار غذای مصرفی بیش از حد می‌شود.

پرخوری عصبی به طور عمده با یک چرخه مزمن افراطی (پرخوری) و پاکسازی (استفاده از روش‌های مختلفی برای خلاص شدن بدن از کالری‌های اضافی) تعریف می‌شود. پرخوری عصبی، که به عنوان ساده پرخوری نیز شناخته می‌شود، یکی از رایج‌ترین اختلالات خوردن در جهان است. بر اساس تحقیقاتی که توسط انجمن ملی اختلالات خوردن انجام شده است، بولیمی تقریباً 1.5٪ از زنان جوان و 1.0٪ از مردان جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، و علائم آن اغلب در اوایل 12 سالگی و گاهی به صورت زودهنگامتر ظاهر می‌شود. اکثر افراد مبتلا به پرخوری وزنی متوسط دارند.

اگر با پرخوری عصبی مبتلا هستید، اغلب وقت خود را صرف مصرف مقادیر بیش از حد غذا می‌کنید و سپس تلاش می‌کنید کالری‌هایی که تازه مصرف کرده‌اید را از بین ببرید. به احتمال زیاد، شما چندین بار در هفته یا در موارد شدید، چندین بار در روز این چرخه افراط و پاکسازی را تجربه می‌کنید. ممکن است به طور مخفیانه و تا حدی که درد معده وارد شود، بیش از حد غذا مصرف کنید. افراد مبتلا به پرخوری عصبی عموماً غذاهایی را که دارای مقدار زیادی کربوهیدرات هستند ترجیح می‌دهند.

علت پرخوری عصبی یک ترکیب پیچیده از عوامل بیولوژیکی، روانشناختی، محیطی و رفتاری است که باعث می‌شود فرد به طرز غیر طبیعی خوراک مصرف کند و سپس تلاش کند کالری‌های اضافی را از بین ببرد. با این حال، ریشه اصلی مشکل در داشتن تصور منفی نسبت به خود و یک تصور تحریف شده از بدن است.

اگر با بیماری پرخوری عصبی مبتلا هستید، احتمالاً به طور نسبتاً سختگیرانه و ناعادلانه نسبت به هرگونه نقص واقعی یا تصور شده در خود عمل می‌کنید. این عملکرد ممکن است به دلیل داشتن عزت نفس ضعیف، تجربه بحران های خانوادگی یا شخصی دشوار، سابقه اختلالات خلقی (مانند افسردگی یا اضطراب) یا سابقه سوءاستفاده جنسی یا جسمی رخ داده باشد.

عوامل دیگری که می‌توانند بر پرخوری عصبی تأثیر بگذارند عبارتند از: سابقه خانوادگی بیماری پرخوری یا سایر اختلالات خوردن، خصوصیات شخصیتی مانند تکانشگری، سختگیری، ترس بیش از حد، کمرویی، بدبینی و مشکل در “آینده نگری”، و تسلیم شدن در برابر فشارهای فرهنگی، خانوادگی یا همسالان برای کاهش وزن و لاغر بودن.

مهم است بدانید که پرخوری عصبی قابل درمان است و تحقیقات نشان داده است که درمان هایی مانند مشاوره روانشناختی، درمان دارویی و پشتیبانی از جامعه می‌تواند به شما کمک کند. اگر با این بیماری مبتلا هستید، بهتر است با یک حرفه‌ای متخصص در این زمینه مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب را برای شما تعیین کند.

تأثیر پرخوری بر سلامت و تندرستی شما به طور قابل ملاحظه‌ای است و می‌تواند باعث بروز مشکلات جسمی زیر شود:

مشکلات دستگاه گوارش: پرخوری عصبی می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند التهاب و گلو درد، التهاب مری، زخم دهان و تورم غدد بزاقی شود. استفراغ مکرر و افراط در پاکسازی می‌تواند باعث پوسیدگی و آسیب به مینای دندان و پوسیدگی دندان شود.

نوسان وزن: پرخوری عصبی می‌تواند باعث بالا و پایین رفتن وزن شما شود. این نوسانات ممکن است تأثیر مخربی بر سلامت شما داشته باشد.

کم آبی: استفراغ مکرر و افراط در پاکسازی می‌تواند منجر به کمبود آب در بدن شما شود. کم آبی می‌تواند به مشکلاتی مانند خشکی دهان، بوی بد دهان و فشار خون پایین منجر شود.

مشکلات دستگاه گوارش: پرخوری عصبی می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند اسهال، نفخ، یبوست، رفلاکس اسید، تهوع، درد شکم و زخم معده شود.

عدم تعادل الکترولیت: پرخوری عصبی می‌تواند باعث از بین رفتن سدیم، کلسیم، پتاسیم و سایر مواد معدنی در بدن شما شود. این موضوع می‌تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت شود که در نهایت ممکن است باعث ضربان قلب غیر طبیعی، حمله قلبی یا حتی مرگ شود.

در نتیجه، باید توجه داشت که پرخوری عصبی می‌تواند به طور جدی بر سلامت و تندرستی شما تأثیر بگذارد و برای پیشگیری از این مشکلات، بهتر است به یک حرفه‌ای متخصص در این زمینه مراجعه کنید و درمان مناسب را انجام دهید.

همچنین، می‌توانید شرایط عاطفی و روانی زیر را در ارتباط با پرخوری تجربه کنید:

احساس گناه و شرم: پرخوری عصبی ممکن است منجر به احساس گناه و شرم درباره خوردن بیش از حد و افراطی شود. شما ممکن است پس از خوردن غذاهای زیاد، احساس بدی درباره خود داشته باشید.

حساسیت بیش از حد در مورد تعداد کالری مصرفی: در این حالت، شما به طور غیرعادی حساس به تعداد کالری‌هایی که مصرف می‌کنید، می‌شوید. این امر ممکن است باعث شده باشد که بطور مداوم به کنترل کالری‌ها تمایل داشته باشید و این مسئله می‌تواند روی رژیم غذایی و سبک زندگی شما تأثیر بگذارد.

کاهش مزمن عزت نفس و تصویر منفی از خود: پرخوری عصبی ممکن است منجر به کاهش مزمن عزت نفس و داشتن تصویر منفی از خود شود. شما ممکن است احساس کنید که ناتوان هستید و ارزشی ندارید.

افسردگی یا اضطراب: پرخوری عصبی می‌تواند باعث بروز افسردگی یا اضطراب شود. این امر ممکن است به دلیل استرس و نگرانی‌های مرتبط با رژیم غذایی، تصویر بدن و نتایج خوردن بیش از حد باشد.

امتناع از دوستان و فعالیت‌ها: به دلیل احساس خجالت و ناامیدی، شما ممکن است از رفتن به رویدادها و فعالیت‌های اجتماعی امتناع کنید. این می‌تواند به انزوا و ایزوله شدن شما منجر شود.

به طور کلی، پرخوری عصبی می‌تواند تأثیرات منفی بر شرایط عاطفی و روانی شما داشته باشد. درمان و پشتیبانی مناسب، از طریق مشاوره روانشناختی و در صورت لزوم درمان دارویی، می‌تواند به شما کمک کند تا با مشکل پرخوری عصبی مقابله کنید و بهبود یابید.

شما می‌توانید از کجا راهنمایی دریافت کنید و چه چیزی را باید انتظار داشته باشید؟

پرخوری عصبی یک وضعیت جدی از نظر بهداشت جسمی و روانی است که نیازمند تشخیص و درمان مناسب است. پس از تشخیص، ممکن است یک ترکیب از درمان‌های روانشناختی، درمان پزشکی و مشاوره تغذیه به شما تجویز شود.

اگر در حال حاضر تحت نظر روانشناس یا روانپزشک قرار ندارید، می‌توانید با پزشک خود درباره مراقبت‌های اولیه خود صحبت کنید. علائم پرخوری عصبی و احساساتی که با رفتار شما ارتباط دارند را شرح دهید. تهیه یک لیست از علائمی که تجربه می‌کنید قبل از جلسه ملاقات، می‌تواند مفید باشد. همچنین، مطمئن شوید که تمام اطلاعات شخصی مربوطه را از جمله هر گونه سابقه خانوادگی درباره اختلالات خوردن، استرس عمده، تغییرات اخیر در زندگی و الگوهای غذایی روزانه را در دسترس پزشک قرار دهید. در اضافه به بررسی فیزیکی مانند انجام آزمون‌هایی برای ارزیابی اینکه آیا از عوارض جسمی ناشی از پرخوری رنج می‌برید یا خیر، پزشک احتمالاً درباره عادات غذایی روزانه شما، افکار و احساساتی که درباره وزن و ظاهر خود دارید سؤال خواهد کرد. در گفتگو درباره احساسات، افکار و سایر اطلاعاتی که ممکن است به نظر بی‌ارتباط با خوردن باشند، هیچ اطلاعاتی را نپندارید. مهم است که تصویر کاملی از وضعیت سلامت روانی و جسمی خود را به پزشک خود ارائه دهید.

در صورت لزوم، پزشک شما باید قادر باشد شما را به یک روانشناس یا روانپزشک معتبر ارجاع دهد. این بسیار مهم است که شما برای درمان پرخوری خود از یک فرد آموزش‌دیده و با تجربه استفاده کنید. مطمئن شوید که با رویکرد آنها درمورد درمان پرخوری موافقت دارید و برنامه درمانی پیشنهاد شده توسط آنها و هدف اصلی آنها برای بهبود شرایط شما را درک کرده‌اید. اگر از پاسخ آنها راضی نبودید یا احساس راحتی نمی‌کنید که با آن شخص همکاری کنید، می‌توانید به دنبال گزینه درمانی دیگر باشید.

متخصصان سلامت روان، که به درمان پرخوری می‌پردازند، می‌توانند از روش‌های متنوع درمانی استفاده کنند و از ابزارهای مختلفی برای بهبود وضعیت شما استفاده کنند. روش درمان اولیه معمولاً شامل روش درمانی شناختی-رفتاری (CBT) است که یک نوع مشاوره درمانی یک به یک و به مدت کوتاه است، و می‌تواند به شما در درک ارتباط افکار و احساسات منفی درباره خود و مواد غذایی در اختلال در خوردن کمک کند. درمانگر شما به شما یاد می‌دهد که عادات غذایی و الگوهای فکری خود را با هدف حذف یا کاهش حملات افراطی در خوردن و پاکسازی تغذیه را بهبود بخشید. همچنین، CBT ابزاری برای مقابله با استرس، افزایش خودآگاهی و تغییر الگوی منفی در فکر درباره خود، بدن و وزن است.

علاوه بر این، مطالعات اولیه نشان می‌دهد که شکل دیگری از گفتاردرمانی معروف به روان‌درمانی بین فردی (ITP) ممکن است به افراد مبتلا به پرخوری کمک کند، اگرچه این نوع درمان ممکن است به اندازه CBT کارآمدی بیشتری نداشته باشد. ITP بیشتر بر تمرکز روابط بین فردی تمرکز دارد که ممکن است در تقویت رفتارهای افراطی در خوردن و پاکسازی نقش داشته باشد. برخی از پژوهشگران معتقدند که شناسایی و حل این مسائل مرتبط با روابط می‌تواند به کاهش فراوانی این رفتارها کمک کند.

علاوه بر مشاوره روانشناختی، روش‌ها و رویکردهای دیگری می‌توانند به کاهش برخی از علائم و بهبود رفتارهای مرتبط با اختلال در خوردن کمک کنند. ممکن است از داروهای ضدافسردگی یا ضداضطراب برای کمک به مشکلات خلقی تجویز شوند و همچنین مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از داروهای ضدافسردگی به کاهش حملات افراطی در خوردن و پاکسازی در بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری کمک می‌کند. در موارد چاقی، ممکن است داروهایی که به کاهشوزن کمک می‌کنند مورد توصیه قرار گیرند، اما همیشه بهتر است با یک متخصص سلامت روان و یا یک پزشک متخصص مشورت کنید تا راهنمایی درمانی مناسب برای شما انتخاب شود.

به طور کلی، درمان پرخوری یک فرایند ترکیبی است که نیاز به تلاش و همکاری شما دارد. بهترین راه برای شروع درمان این است که با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید تا بتوانید نیازها و مشکلات خود را به او بیان کنید و یک برنامه درمانی مناسب برای شما طراحی شود. همچنین، از منابع و سازمان‌های معتبری مانند سازمان بهداشت جهانی (WHO) و انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره اختلال در خوردن و روش‌های درمان آن کسب کنید.

لازم به ذکر است که اطلاعاتی که در این پاسخ ارائه شد، بر اساس دانش و مطالعات تا تاریخ برش دانش سپتامبر 2021 است و ممکن است در آینده تغییر کند. بنابراین، همیشه بهتر است با منابع معتبر و متخصصان مربوطه مشورت کنید تا اطلاعات به‌روز و دقیقی درباره درمان پرخوری دریافت کنید.