علائم و درمان عفونت واژن

عفونت واژن یکی از شایع‌ترین بیماری‌های زنان است که با التهاب و تغییراتی در ترشحات واژن همراه است. این عفونت معمولاً در سنین باروری زنان، از بلوغ تا یائسگی، رخ می‌دهد و می‌تواند مجاری ادراری و تناسلی را نیز درگیر کند. درد و سوزش واژن از عوارض رایج این عفونت هستند. طبق مطالعات، حدود ۳۰ درصد از زنان در طول زندگی خود به عفونت واژن مبتلا می‌شوند.

انواع عفونت واژن

عفونت باکتریایی واژن

در این نوع عفونت واژن زنان، معمولا ترشحات واژن تغییر رنگ داده و سفید مایل به خاکستری یا زرد می‌شوند. این ترشحات، اغلب، با بوی نامطبوعی همراه هستند.

عفونت قارچی واژن

عفونت واژن قارچی زنان، به طور معمول با خارش واژن همراه است. در این هنگام، ترشحات واژن، پنیری شکل، غلیظ و سفید خواهد بود.

تریکومونیازیس (Trichomoniasis)

تریکومونیازیس یکی از انواع عفونت واژن زنان است که با خارش واژن و ترشحات بدبو همراه است. در هنگام ابتلا به این بیماری، ترشحاتی به رنگ زرد مایل به سبز و کف مانند از واژن خارج می‌شود.

علائم عفونت واژن (عفونت زنان)

• خارش واژن: خارش مداوم یا متناوب در ناحیه واژن یکی از علائم رایج عفونت است.
• تغییر ترشحات واژن: افزایش یا کاهش ترشحات، تغییر رنگ (به سفید، خاکستری، سبز یا زرد)، و بوی بد ترشحات از نشانه‌های عفونت واژن هستند.
• سوزش ادرار: احساس سوزش و درد هنگام دفع ادرار می‌تواند نشانه عفونت مجاری ادراری یا واژن باشد.
• سوزش واژن: احساس سوزش و التهاب در ناحیه واژن، به خصوص در هنگام لمس یا تماس با لباس، از علائم شایع عفونت است.
• درد هنگام ادرار: دفع ادرار همراه با درد و سوزش می‌تواند نشان‌دهنده عفونت در مجاری ادراری یا واژن باشد.
• درد واژن در هنگام رابطه جنسی: مقاربت دردناک می‌تواند از عوارض عفونت واژن باشد.
• خونریزی یا لکه‌بینی: خونریزی غیرطبیعی بین قاعدگی‌ها یا لکه‌بینی بعد از رابطه جنسی از علائم احتمالی عفونت واژن هستند.

عوامل موثر در بروز عفونت واژن

1. عدم تعادل باکتری‌های واژن:

به طور طبیعی، باکتری‌های مفید و مضر در واژن وجود دارند. زمانی که تعادل این باکتری‌ها به هم می‌ریزد، باکتری‌های مضر رشد می‌کنند و باعث عفونت می‌شوند.

2. عفونت قارچی:

قارچ کاندیدا آلبیکانس به طور طبیعی در واژن وجود دارد. اما رشد بیش از حد این قارچ می‌تواند منجر به عفونت قارچی واژن شود.

3. عفونت‌های منتقله از راه جنسی (STIs):

برخی از عفونت‌های منتقله از راه جنسی، مانند کلامیدیا و سوزاک، می‌توانند باعث عفونت واژن شوند.

4. کاهش سطح هورمون استروژن:

کاهش سطح هورمون استروژن، مانند دوران یائسگی، شیردهی یا یائسگی زودرس، می‌تواند باعث خشکی واژن و افزایش خطر ابتلا به عفونت شود.

5. حساسیت:

برخی از خانم‌ها به مواد شیمیایی موجود در شوینده‌ها، صابون‌ها، لباس زیر و اسپری‌های زنانه حساسیت دارند. این حساسیت می‌تواند منجر به التهاب و عفونت واژن شود.

6. علل ناشناخته:

در برخی موارد، علت عفونت واژن مشخص نیست. این نوع عفونت بیشتر در دختران قبل از بلوغ رخ می‌دهد.

تشخیص عفونت واژن

تشخیص عفونت واژن به طور معمول توسط پزشک انجام می‌شود. پزشک با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم و سابقه پزشکی شما، معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. معاینه فیزیکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بررسی لگن: پزشک با استفاده از اسپکولوم، واژن و دهانه رحم شما را معاینه می‌کند.
• آزمایش ترشحات واژن: پزشک نمونه‌ای از ترشحات واژن شما را برای آزمایش در آزمایشگاه جمع‌آوری می‌کند.

این معاینات به پزشک کمک می‌کند تا علت عفونت را تشخیص دهد و درمان مناسب را تجویز کند.

در برخی موارد، ممکن است پزشک آزمایش‌های دیگری نیز تجویز کند، مانند:

• آزمایش ادرار: برای بررسی عفونت مجاری ادراری
• آزمایش خون: برای بررسی عفونت‌های منتقله از راه جنسی (STIs)
• تست پاپ اسمیر: برای بررسی سرطان دهانه رحم

روش‌های پیشگیری از عفونت واژن

بهداشت:

• ناحیه تناسلی خود را به طور مرتب با آب گرم و صابون ملایم بشویید.
• بعد از شستشو، ناحیه تناسلی خود را به طور کامل خشک کنید.
• از دستمال توالت معطر یا رنگی استفاده نکنید.
• لباس زیر خود را به طور مرتب تعویض کنید، به خصوص بعد از ورزش یا تعریق.
• از پدهای بهداشتی جاذب و بدون عطر استفاده کنید.

رابطه جنسی:

• در هنگام رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید.
• اگر شریک جنسی شما علائم عفونت واژن دارد، از رابطه جنسی خودداری کنید.

لباس:

• لباس زیر نخی و گشاد بپوشید.
• از پوشیدن شلوارهای تنگ و چسبان که جریان هوا را محدود می‌کنند، خودداری کنید.

محصولات بهداشتی:

• از صابون‌های عطری و دوش واژینال استفاده نکنید. این محصولات می‌توانند تعادل طبیعی pH واژن را به هم بزنند و خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند.

عوارض عفونت واژن

افزایش خطر ابتلا به HIV:

عفونت واژن می‌تواند باعث التهاب و زخم در دیواره واژن شود. این امر می‌تواند خطر ابتلا به HIV را در هنگام رابطه جنسی افزایش دهد.

احتمال ابتلا به التهاب لگن:

عفونت واژن درمان نشده می‌تواند به رحم و سایر اندام‌های تناسلی زنان گسترش یابد و منجر به التهاب لگن شود. التهاب لگن یک بیماری جدی است که می‌تواند به ناباروری و سایر مشکلات سلامتی منجر شود.

احتمال نازایی در زنان:

عفونت‌های مکرر واژن و التهاب لگن می‌توانند به لوله‌های فالوپ آسیب برسانند و خطر ناباروری را افزایش دهند.

احتمال سقط جنین:

عفونت واژن در زنان باردار می‌تواند به سقط جنین منجر شود.

عوارض دیگر:

• درد و ناراحتی در ناحیه تناسلی
• خارش و سوزش واژن
• ترشحات غیرمعمول واژن
• درد هنگام رابطه جنسی
• مشکل در دفع ادرار

راه های درمان عفونت واژن

برای درمان عفونت واژن راه‌های متفاوتی وجود دارد که می‌توان به سه دسته درمان خانگی عفونت واژن، درمان گیاهی و دارویی تقسیم کرد:

درمان گیاهی عفونت واژن:

یکی از روش‌های درمانی خانگی عفونت واژن استفاده از دمنوش‌های گیاهی است. دمنوش‌هایی مانند پونه، آویشن، نعناع و سایر گیاهان دارویی که دارای خواص ضدعفونی و ضدالتهابی هستند، می‌توانند بهبود عفونت واژن را تسهیل کنند. این دمنوش‌ها معمولاً به تنهایی یا با افزودن عسل مصرف می‌شوند.

درمان خانگی عفونت واژن:

روش‌های درمانی خانگی عفونت واژن شامل شست و شوی واژن با مخلوط سرکه و آب است. این روش می‌تواند به تعادل pH واژن کمک کرده و عفونت را کاهش دهد. همچنین، نشستن در لگنی حاوی محلولی از سرکه و آب به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه نیز می‌تواند به بهبود علائم عفونت واژن کمک کند. علاوه بر این‌ها، شست و شوی واژن یا تزریق واژینال با مخلوطی از عسل و آب گرم نیز می‌تواند مؤثر در بهبود عفونت واژن باشد.

درمان دارویی عفونت واژن:

در صورت عدم تاثیربخشی روش‌های درمان خانگی و گیاهی، از روش‌های درمان دارویی عفونت واژن می‌توان استفاده کرد. برای درمان عفونت قارچی واژن، معمولاً پمادها و شیاف‌هایی که حاوی موادی مانند کلوتریمازول، میکونازول و نیستاتین هستند، تجویز می‌شوند. همچنین، برای درمان عفونت باکتریایی واژن، پماد واژینال مترونیدازول می‌تواند توصیه شود. همچنین، در مواردی که عفونت به شدت وخیم شده است، ممکن است پزشک داروهای خوراکی را نیز تجویز کند.