تشنج چه زمانی اتفاق می‌ افتد؟

تشنج یک اختلال موقتی در فعالیت الکتریکی مغز است و در واقع، حدود 10 درصد از افراد در طول زندگی خود حداقل یک بار تشنج را تجربه می‌کنند. تشنج باعث علائم و نشانه‌های مختلفی می‌شود، از جمله:

• حرکات غیرعادی در اندام‌ها یا تمام بدن
• از دست دادن هوشیاری
• تغییرات حسی مانند دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند
• مشکلات تنفسی
• از دست دادن کنترل مثانه یا روده

علل تشنج

اختلال عملکرد نورون‌ها: نورون‌ها سلول‌های عصبی هستند که وظیفه‌شان انتقال پیام‌های الکتریکی در مغز است. اگر فعالیت این نورون‌ها از حالت عادی خارج شود، می‌تواند منجر به تشنج شود.
آسیب مغزی: آسیب‌های مغزی ناشی از ضربه، سکته مغزی، عفونت یا تومور می‌توانند باعث تشنج شوند.
اختلالات ژنتیکی: برخی از اختلالات ژنتیکی می‌توانند خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهند.
مصرف داروها یا مواد مخدر: برخی از داروها یا مواد مخدر می‌توانند باعث تشنج شوند.
عدم تعادل الکترولیت‌ها: عدم تعادل الکترولیت‌ها در بدن می‌تواند باعث تشنج شود.

انواع تشنج

تشنج کانونی: این نوع تشنج از یک ناحیه خاص در مغز شروع می‌شود و ممکن است فقط یک قسمت از بدن را درگیر کند.
تشنج عمومی: این نوع تشنج تمام مغز را درگیر می‌کند و می‌تواند باعث علائم شدیدتر مانند از دست دادن هوشیاری شود.
تشنج‌های بدون علت: این نوع تشنج‌ها در افراد بدون سابقه بیماری خاصی رخ می‌دهند.
صرع: صرع یک بیماری عصبی است که در آن فرد دچار تشنج‌های مکرر می‌شود.
تشنج در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما در نوزادان، کودکان و افراد مسن شایع‌تر است.

تشخیص تشنج

تشخیص تشنج بر اساس شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های مختلف مانند نوار مغزی (EEG) انجام می‌شود.

درمان تشنج

درمان تشنج به علت آن بستگی دارد. در برخی موارد، تشنج با دارو قابل کنترل است. در موارد دیگر، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

تشنج کودکان: علل و زمان بروز

تشنج، اختلالی موقتی در فعالیت الکتریکی مغز است که در کودکان نیز می‌تواند رخ دهد. تشنج در کودکان می‌تواند علل مختلفی داشته باشد و در سنین مختلف به طور متفاوتی بروز می‌کند.

تشنج در ساعات ابتدایی تولد:

علت: مشکلات زایمان مانند کم رسیدن اکسیژن به مغز نوزاد
زمان بروز: معمولاً در 24 ساعت بعد از زایمان

تشنج در دو ماهگی تا پنج سالگی:

علت: تب
دلیل: در این سنین، مغز کودک برای تحمل گرمای بیش از اندازه تکامل پیدا نکرده است.

تشنج در سنین مدرسه تا جوانی:

علت: بیشتر دلایل ژنتیکی
شایع‌ترین نوع: صرع

عوامل دیگر تشنج در کودکان

آسیب مغزی: ناشی از ضربه، سکته مغزی، عفونت یا تومور
اختلالات ژنتیکی: برخی از اختلالات ژنتیکی می‌توانند خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهند.
مصرف داروها یا مواد مخدر: برخی از داروها یا مواد مخدر می‌توانند باعث تشنج شوند.
عدم تعادل الکترولیت‌ها: عدم تعادل الکترولیت‌ها در بدن می‌تواند باعث تشنج شود.

تشنج در بزرگسالی: علل، علائم و پیش‌ بینی

علل تشنج در بزرگسالی:

آسیب یا ضایعه مغزی: سکته مغزی، تومور مغزی، ضربه به سر و عفونت‌های مغزی
اختلالات عصبی: صرع، آلزایمر، پارکینسون و ام اس
مصرف داروها یا مواد مخدر: برخی از داروها یا مواد مخدر می‌توانند باعث تشنج شوند.
عدم تعادل الکترولیت‌ها: عدم تعادل الکترولیت‌ها در بدن می‌تواند باعث تشنج شود.
بیماری‌های متابولیک: مانند دیابت و کمبود قند خون
گرمازدگی و کم‌آبی
ترک ناگهانی برخی داروها

علائم و نشانه‌ های تشنج در بزرگسالی:

حرکات غیرعادی در اندام‌ها یا تمام بدن
از دست دادن هوشیاری
تغییرات حسی مانند دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند
مشکلات تنفسی
از دست دادن کنترل مثانه یا روده

آیا فشارهای روانی می‌توانند منجر به تشنج شوند؟

فشارهای روانی و استرس به طور مستقیم باعث تشنج نمی‌شوند، اما می‌توانند به طرق مختلف در بروز آن نقش داشته باشند:

• تشدید تشنج در افراد مبتلا به صرع:

تحقیقات نشان می‌دهد که استرس می‌تواند به عنوان یک محرک برای تشنج در افراد مبتلا به صرع عمل کند. این افراد باید از هرگونه تنش و اضطرابی که می‌تواند احتمال تشنج را افزایش دهد، خودداری کنند.

• افزایش خطر سکته مغزی:

اضطراب می‌تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد که یکی از علل تشنج در بزرگسالان است. بنابراین، دور نگه داشتن خود از اضطراب، چه برای افراد مبتلا به صرع و چه برای افراد سالم، برای پیشگیری از تشنج مفید است.

• اختلال در خواب:

اضطراب می‌تواند باعث اختلال در خواب شود و کمبود خواب نیز یکی از عوامل تشنج است.

• کم‌آبی:

اضطراب می‌تواند منجر به کم‌آبی بدن شود که به نوبه خود می‌تواند خطر تشنج را افزایش دهد.

راهکارهای مقابله با اضطراب:

ورزش: فعالیت‌های ورزشی منظم مانند پیاده‌روی، دویدن و شنا می‌توانند به کاهش اضطراب کمک کنند.
تکنیک‌های آرامش‌بخش: یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق می‌توانند به آرامش ذهن و بدن کمک کنند.
صحبت با یک متخصص: در صورت اضطراب شدید، صحبت با یک روان‌شناس یا مشاور می‌تواند راهگشا باشد.