عدم تحمل لاکتوز یا حساسیت به لبنیات (Lactose Intolerance) به وضعیتی اشاره دارد که در آن بدن فرد قادر به هضم کامل قند موجود در شیر و فرآوردههای لبنی نیست. این قند که لاکتوز نام دارد، به طور طبیعی در شیر و محصولات لبنی مانند پنیر، ماست و کره یافت میشود. ناتوانی در هضم لاکتوز
عدم تحمل لاکتوز یا حساسیت به لبنیات (Lactose Intolerance) به وضعیتی اشاره دارد که در آن بدن فرد قادر به هضم کامل قند موجود در شیر و فرآوردههای لبنی نیست. این قند که لاکتوز نام دارد، به طور طبیعی در شیر و محصولات لبنی مانند پنیر، ماست و کره یافت میشود. ناتوانی در هضم لاکتوز زمانی رخ میدهد که بدن به اندازه کافی آنزیم لاکتاز تولید نمیکند. آنزیم لاکتاز مسئول تجزیه لاکتوز به دو قند سادهتر به نامهای گلوکز و گالاکتوز است. در صورت کمبود این آنزیم، لاکتوز هضم نشده در روده بزرگ باقی میماند و میتواند منجر به علائمی مانند نفخ، شکم درد، اسهال و احساس سنگینی در شکم شود. ناتوانی در هضم لاکتوز یک مشکل نگرانکننده نیست و با رعایت برخی نکات ساده قابل کنترل است. این اختلال در کودکان و بزرگسالان دیده میشود و محدودیت سنی ندارد.
لاکتوز، قند طبیعی موجود در شیر و فرآوردههای لبنی، نقش مهمی در تغذیه انسان ایفا میکند. هضم این قند به واسطه آنزیمی به نام لاکتاز انجام میشود. کمبود یا نقص این آنزیم در بدن، منجر به اختلالی به نام عدم تحمل لاکتوز یا دشواری هضم لاکتوز میشود. در حالت طبیعی، لاکتاز در روده کوچک تولید شده و لاکتوز را به دو قند سادهتر به نامهای گلوکز و گالاکتوز تجزیه میکند. گلوکز و گالاکتوز به عنوان منبع انرژی جذب بدن میشوند. اما در افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز، به دلیل کمبود آنزیم لاکتاز، این قند به طور کامل هضم نشده و به روده بزرگ منتقل میشود. در روده بزرگ، باکتریها لاکتوز را تخمیر میکنند که این فرآیند منجر به تولید گاز و اسید شده و علائم گوارشی را به دنبال دارد.
عدم تحمل لاکتوز در نوزادان، به ویژه نوزادان نارس، عارضهای نسبتاً شایع است که به دلیل کمبود آنزیم لاکتاز در سیستم گوارشی آنها رخ میدهد. آنزیم لاکتاز مسئول هضم لاکتوز، قند موجود در شیر مادر و شیر خشک، است.
علل:
علائم:
راهکارها:
عدم تحمل لاکتوز به وضعیتی اشاره دارد که در آن بدن قادر به هضم کامل لاکتوز، قند اصلی موجود در شیر و فرآوردههای لبنی، نیست. این عارضه به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم میشود.
عدم تحمل لاکتوز اولیه:
عدم تحمل لاکتوز ثانویه:
علاوه بر دو نوع اصلی، موارد نادر دیگری نیز از عدم تحمل لاکتوز وجود دارد که به علل ژنتیکی یا نقص مادرزادی آنزیم لاکتاز مرتبط هستند.
شایعترین این علائم عبارتند از:
شدت و نوع علائم در افراد مختلف متفاوت است. این امر به میزان لاکتوز دریافتی و سطح تحمل فرد بستگی دارد. معمولاً علائم عدم تحمل لاکتوز در فاصله زمانی ۳۰ دقیقه تا ۲ ساعت پس از مصرف لبنیات بروز میکنند. البته در موارد خاص، مانند وجود بیماریهای زمینهای یا مصرف مقادیر زیاد لاکتوز، ممکن است این علائم با تاخیر یا شدت بیشتری ظاهر شوند.
تشخیص عدم تحمل لاکتوز از طریق روشهای مختلفی امکانپذیر است. هر کدام از این روشها مزایا و معایب خاص خود را دارند.
۱. تست تنفس هیدروژن:
۲. تست تحمل لاکتوز:
۳. تست اسیدیته مدفوع:
انتخاب روش مناسب تشخیص عدم تحمل لاکتوز به عوامل مختلفی از جمله سن بیمار، علائم و تشخیص پزشک بستگی دارد.
اصلیترین راهکار، پیروی از یک رژیم غذایی مناسب و متعادل است. متخصصان گوارش توصیه میکنند:
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0