دوش واژینال چیست؟

دوش واژینال روشی برای شستشوی داخل واژن با آب یا محلول‌های مختلف است. این کار به منظور از بین بردن بو، تمیز کردن و حفظ بهداشت واژن انجام می‌شود.

شیوع دوش واژینال:

حدود 20% از زنان بین 15 تا 44 سال در ایالات متحده به طور مرتب دوش واژینال می‌گیرند.
این عمل در زنان آفریقایی-آمریکایی و اسپانیایی‌تبار بیشتر رایج است.
همچنین، مطالعات نشان می‌دهند که نوجوانان از هر قومیت و نژادی تمایل بیشتری به دوش واژینال دارند.

نحوه انجام دوش واژینال

تهیه محلول:

معمولاً از آب یا مخلوطی از آب و مواد دیگر مانند سرکه، جوش شیرین، ید یا مواد ضدعفونی کننده و معطر برای دوش واژینال استفاده می‌شود.

انتخاب ابزار:

برای شستشو، از دو ابزار می‌توان استفاده کرد:

بطری دوش واژینال: این بطری‌ها دارای یک لوله بلند و نازک هستند که محلول را به داخل واژن هدایت می‌کنند.
سرنگ: سرنگ‌های بزرگ می‌توانند برای شستشوی واژن با حجم کم محلول استفاده شوند.

مراحل انجام:

محلول را به دمای بدن برسانید.
در حالت نشسته یا درازکش قرار بگیرید.
لوله را به آرامی داخل واژن قرار دهید.
محلول را به آرامی به داخل واژن پمپ کنید.
عضلات واژن را برای چند ثانیه منقبض کنید تا محلول به تمام قسمت‌های واژن برسد.
محلول را از واژن خارج کنید.

دلایل رایج انجام دوش واژینال:

از بین بردن بوی نامطبوع: برخی از زنان برای از بین بردن بوی نامطبوع واژن از دوش واژینال استفاده می‌کنند.
جلوگیری از بارداری: باور غلطی وجود دارد که دوش واژینال می‌تواند از بارداری جلوگیری کند. این باور غلط است.
شستشوی خون قاعدگی یا مایع منی: برخی از زنان بعد از پریود یا رابطه جنسی برای شستشوی واژن از دوش واژینال استفاده می‌کنند.
جلوگیری از عفونت مقاربتی: باور غلطی وجود دارد که دوش واژینال می‌تواند از عفونت‌های مقاربتی جلوگیری کند. این باور غلط است.

عوارض دوش واژینال

مشکلات باروری: زنانی که به طور منظم دوش واژینال می‌گیرند، بیشتر در معرض خطر زایمان زودرس، سقط جنین، بارداری خارج از رحم و ناباروری قرار دارند.
عفونت‌ها: دوش واژینال باکتری‌های مفید واژن را از بین می‌برد و تعادل طبیعی آن را برهم می‌زند. این امر می‌تواند منجر به عفونت‌های قارچی، واژینوز باکتریایی و عفونت‌های مقاربتی (STIs) شود.
بیماری التهابی لگن (PID): دوش واژینال خطر ابتلا به PID را 73 درصد افزایش می‌دهد. PID یک عفونت جدی در اندام‌های تناسلی است که می‌تواند منجر به مشکلات باروری و درد مزمن شود.
سرویکیت: دوش واژینال خطر ابتلا به سرویکیت، التهاب دهانه رحم، را افزایش می‌دهد. سرویکیت می‌تواند باعث درد، خونریزی و ترشحات غیرطبیعی شود.

دلایل مضر بودن دوش واژینال:

برهم زدن تعادل طبیعی باکتری‌های واژن: واژن به طور طبیعی دارای سیستم خودکار پاکسازی است که باکتری‌های مفید و اسیدیته طبیعی را برای حفظ سلامت محیط واژن حفظ می‌کند. دوش واژینال این سیستم طبیعی را مختل می‌کند و زمینه را برای رشد باکتری‌های مضر و عفونت فراهم می‌کند.
انتقال عفونت به سایر قسمت‌های دستگاه تناسلی: دوش واژینال می‌تواند عفونت‌های موجود در واژن را به سایر قسمت‌های دستگاه تناسلی مانند رحم، لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها منتقل کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

1. ترشحات واژن با بوی قوی:

بوی بد ماهی
بوی تند یا زننده
بوی شبیه به فلز

2. ترشحات واژن غیرطبیعی:

ترشحات سفید یا زرد مایل به سبز
ترشحات غلیظ و پنیری
ترشحات آبکی و رقیق

3. بوی پایدار واژن:

بویی که با شستشو یا دوش گرفتن از بین نمی‌رود
بویی که به مرور زمان بدتر می‌شود

4. علائم تحریکات:

سوزش
خارش
قرمزی
تورم در داخل یا اطراف واژن

5. درد یا ناراحتی:

درد در هنگام رابطه جنسی
درد در هنگام ادرار
درد در لگن یا شکم

چگونه از بوی بد واژن جلوگیری کنیم؟

1. بهداشت مناسب:

به طور منظم ناحیه تناسلی خود را با آب گرم و صابون ملایم بشویید.
از حرکات ملایم برای شستشو استفاده کنید و از کشیدن یا مالش بیش از حد پوست خودداری کنید.
بعد از شستشو، خود را به طور کامل خشک کنید.
از دستمال مرطوب بدون عطر و الکل برای تمیز کردن ناحیه تناسلی خود استفاده کنید.

2. انتخاب لباس زیر مناسب:

لباس زیر 100% پنبه‌ای بپوشید. پنبه به جریان هوا کمک می‌کند و رطوبت را از بین می‌برد،
از پوشیدن لباس زیر تنگ و غیرقابل تنفس مانند ساتن، ابریشم و پلی استر خودداری کنید.

3. عدم استفاده از محصولات نامناسب:

از اسپری‌ها، پودرها و دئودورانت‌های واژن استفاده نکنید. این محصولات می‌توانند تعادل pH واژن را برهم بزنند و باعث تحریک، عفونت و بوی بد شوند.
از صابون‌های قوی و معطر برای شستشوی ناحیه تناسلی خودداری کنید.

4. حفظ تعادل pH واژن:

از محصولات شوینده ملایم و بدون عطر برای شستشوی ناحیه تناسلی خود استفاده کنید.
از مصرف آنتی‌بیوتیک‌های غیرضروری خودداری کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند باکتری‌های مفید واژن را از بین ببرند و به رشد باکتری‌های مضر و بوی بد منجر شوند.

5. رژیم غذایی سالم:

از مصرف غذاهای تند، اسیدی و شور که می‌توانند بوی واژن را تشدید کنند، خودداری کنید.
آب فراوان بنوشید تا به حفظ تعادل pH واژن و دفع سموم از بدن کمک کنید.

6. معاینات منظم پزشک:

به طور منظم برای معاینات پاپ اسمیر و بررسی سلامت واژن به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید.

آیا واقعاً باید واژن خود را بشویید؟

خیر، در واقع نیازی به شستشوی داخل واژن ندارید، اما باید فرج خود را شستشو دهید. برخی از مفاهیم اولیه را بررسی کنیم. واژن یک کانال داخلی درون بدن شماست. اصطلاح “فرج” به اجزای بیرونی واژن اطرافی اشاره دارد، مانند کلیتوریس، هود کلیتورال و لبهای داخلی و خارجی (لب‌های واژن). اگرچه شستشوی داخل واژن نباید انجام شود، اما مناسب است فرج خود را شستشو دهید. شستشوی واژن ممکن است باعث وقوع مشکلات زیادی شود. شاید شنیده باشید که واژن مانند یک اجاق گاز است که خودش تمیز می‌شود – این یک تشبیه بسیار دقیق است. واژن شما حاوی تعداد زیادی باکتری “خوب” است. این باکتری‌ها تعادل pH ایده‌آل را در واژن شما حفظ می‌کنند که به دلیل اسیدی بودن، باعث می‌شود باکتری‌های “بد” به سختی واژن شما را آلوده کنند. هنگام استفاده از صابون، اسپری یا ژل – بله، حتی آب – برای شستشوی داخل واژن خود، تعادل باکتریایی را به هم می‌زنید. این ممکن است منجر به عفونت باکتریایی، عفونت قارچی و تحریکات دیگر شود. شستشوی واژن همچنین می‌تواند بر توانایی واژن شما برای خودتمیز کردن تأثیر بگذارد.