آیافیبروم را به کمک سونوگرافی میتوان تشخیص داد؟

با استفاده از سونوگرافی، می‌توان به شناسایی بیماری‌های مختلف زنان پرداخت. این روش، با استفاده از امواج اولتراسوند، یک ابزار جدید برای پزشکان فراهم کرده است. اما سوال اصلی این است که آیا سونوگرافی می‌تواند فیبروم را تشخیص دهد یا خیر. به طور کلی می‌توانیم بگوییم که بله، با استفاده از دستگاه سونوگرافی، می‌توان فیبروم‌های خوش‌خیم را شناسایی کرد و آن‌ها را در گروه بیماری‌های زنانی که با استفاده از سونوگرافی تشخیص داده می‌شوند، قرار داد.

اما فیبروم‌ها دقیقاً چیستند؟ چه عللی باعث بروز آن‌ها می‌شود؟ آیا تقسیم‌بندی‌ها و انواعی برای آن‌ها وجود دارد؟ در ادامه، قصد داریم به این موضوعات راهنمایی کنیم.

تشخیص فیبروم با استفاده از سونوگرافی امکان‌پذیر است. فیبروم‌ها به عنوان تومورهای خوش‌خیم شناخته می‌شوند و معمولاً در دوره باروری ظاهر می‌شوند. این تومورهای خوش‌خیم هیچ رابطه‌ای با سرطان رحم ندارند و بر روی سلامتی رحم تأثیری ندارند. اگر این سوال به ذهن شما می‌رسد که آیا می‌توان فیبروم را با سونوگرافی تشخیص داد یا خیر، باید بگویم که اولین روش تشخیص این بیماری در زنان، استفاده از امواج اولتراسوند است.

دو روش سونوگرافی واژینال و شکمی برای تشخیص فیبروم وجود دارد، اما مهمترین نکته در این مورد، کیفیت دستگاه سونوگرافی و تخصص پزشک سونوگرافی برای انجام صحیح این آزمایش است. دستگاه‌های سونوگرافی با استفاده از امواج فراصوت کار می‌کنند.

برای بررسی رحم و تخمدان‌ها، پزشک سونوگرافی مقداری ژل را بر روی پروب دستگاه قرار می‌دهد و سپس پروب را روی شکم قرار می‌دهد تا امواج را به سمت رحم هدایت کند و تصویری از رحم و تخمدان‌ها بر روی مانیتوردستگاه ایجاد شود.

دلایل استفاده از سونوگرافی برای تشخیص فیبروم به زبان ساده و روان:

یکی از اصلی‌ترین روش‌های استفاده شده توسط پزشکان برای تشخیص فیبروم، سونوگرافی است. سونوگرافی یک روش تصویربرداری است که با استفاده از امواج صوتی (فراصوت) عمل می‌کندلایل استفاده از سونوگرافی برای تشخیص فیبروم به زبان ساده و روان:

یکی از اصلی‌ترین روش‌های استفاده شده توسط پزشکان برای تشخیص فیبروم، سونوگرافی است. سونوگرافی یک روش تصویربرداری است که با استفاده از امواج صوتی (فراصوت) عمل می‌کند. پزشکان از این روش به خاطر مزایای زیر استفاده می‌کنند:

1. در دسترس بودن: سونوگرافی یک روش شناخته شده و در دسترس است. تقریباً در تمام مراکز تصویربرداری موجود است و افراد به راحتی می‌توانند از آن برای تشخیص فیبروم استفاده کنند.

2. بی ضرر بودن: یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سونوگرافی، بی‌خطر بودن آن است. در مقابل بسیاری از دستگاه‌های تصویربرداری که از اشعه یونیزه استفاده می‌کنند، سونوگرافی از امواج فراصوتی بی‌خطر استفاده می‌کند. این امواج حتی برای سلامتی جنین هم مضر نیستند، بنابراین سونوگرافی می‌تواند در بررسی سلامت جنین نیز مورد استفاده قرار گیرد.

3. مقرون به صرفه بودن: هزینه استفاده از سونوگرافی معمولاً کمتر از سایر روش‌های تصویربرداری است، این امر باعث شده است که سونوگرافی محبوبیت بیشتری در بین افراد پیدا کند. همچنین دقت و صحت بالای این روش در تشخیص بیماری‌های مختلف، نشان می‌دهد که ارزش آن نسبت به هزینه‌ای که مرتبط با آن دارد، بسیار بالاست.

به طور کلی، علت استفاده از سونوگرافی برای تشخیص فیبروم این است که این روش در دسترس، بی ضرر و مقرون به صرفه است و می‌تواند به طور قابل توجهی در تشخیص این نوع تومورها مؤثر باشد.

دلایل به وجود آمدن فیبروم‌ها هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما پزشکان احتمال می‌دهند که برخی از عوامل زیر ممکن است نقشی در ایجاد این بیماری داشته باشند:

1. ژنتیک: احتمالاً وجود فیبروم‌ها به وراثت برمی‌گردد. اگر مادر، خواهر یا مادربزرگ شما این بیماری را داشته باشند، احتمال ابتلا به آن در شما نیز بالاتر است.

2. سطح هورمون‌ها: تغییرات غیرطبیعی در سطح هورمون‌های جنسی در زنان ممکن است یکی از عوامل ایجاد فیبروم باشد.

3. بارداری: بارداری می‌تواند باعث تغییر سطح هورمون‌های زنانه شود و به همین دلیل می‌تواند یکی از عوامل ایجاد فیبروم باشد.

انواع فیبروم‌ها در سونوگرافی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

سونوگرافی می‌تواند نوع و اندازه فیبروم‌ها را تشخیص دهد. از طریق سونوگرافی، پزشک می‌تواند از طریق دستگاه اولتراسوند نوع و ابعاد فیبروم را مشخص کرده و به پزشک معالج گزارش دهد.

فیبروم‌ها بر اساس محل قرارگیری‌شان به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند:

1. ساب سروزال: این فیبروم‌ها در دیوار خارجی رحم رشد می‌کنند.

2. اینترامولار: اگر فیبروم در داخل عضله رحم قرار داشته باشد، به عنوان اینترامولار شناخته می‌شود.

3. ساب موکوزال: این یکی از نوع‌های کمتر معمول فیبروم است که در داخل رحم و روی دیواره داخلی آن رشد می‌کند.

4. فیبروم‌های پایه‌دار: اگر فیبروم خارج از رحم قرار گرفته و از طریق یک پایه به رحم متصل باشد، در این گروه قرار می‌گیرد.

همچنین، فیبروم‌ها براساس سیستم طبقه‌بندی فیگو (FIGO)، که توسط فدراسیون بین‌المللی زنان و زایمان ایجاد شده است، دسته‌بندی می‌شوند. این سیستم امتیازی با نام فیگو (FIGO) برای فیبروم‌ها وجود دارد. این امتیادر سیستم فیگو (FIGO)، فیبروم‌ها براساس نمره‌بندی از ۰ تا ۸ دسته‌بندی می‌شوند. معمولاً نمره‌های ۰ تا ۳ مربوط به فیبروم‌های درون رحم هستند و نمره‌های ۴ تا ۸ مربوط به انواع دیگر فیبروم‌ها است که بسته به محل قرارگیری آن‌ها تعیین می‌شود.

علایم فیبروم‌ها عبارتند از:

1. نفخ و یبوست: فیبروم‌ها ممکن است باعث افزایش حجم شکم و مشکلات گوارشی مانند یبوست شوند.

2. کمردرد: در برخی از موارد، فیبروم‌ها می‌توانند باعث درد کمر شوند.

3. درد و فشار در لگن: برخی از زنان با فیبروم‌ها می‌توانند درد و فشار در منطقه لگن تجربه کنند.

4. درد هنگام رابطه جنسی: فیبروم‌ها ممکن است باعث درد و عدم راحتی در هنگام رابطه جنسی شوند.

5. قاعدگی‌های طولانی و سنگین: فیبروم‌ها معمولاً باعث قاعدگی‌های طولانی و سنگین می‌شوند که می‌تواند منجر به کم خونی شود.

6. اختلالات بارداری: فیبروم‌ها ممکن است بر روی باروری و بارداری تأثیر بگذارند و مشکلاتی مانند ناباروری، جدا شدن جفت، تأخیر در رشد جنین و زایمان زودرس ایجاد کنند.

7. اختلال در کار دستگاه دفع ادرار: فیبروم‌ها ممکن است بر روی دستگاه دفع ادرار تأثیر بگذارند و مشکلاتی مانند ادرار نریزش و اختلالات دفع ادرار ایجاد کنند.

در مجموع، فیبروم‌ها در اکثر موارد خطرناک نیستند، اما می‌توانند تأثیرات مختلفی بر روی سلامت و عملکرد رحم داشته باشند. در صورت تجربه هرگونه علامت یا عارضه مشکوک، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و تشخیص و درمان مناسب را اخذ کنید.

بررسی کلی:

می‌توان به سادگی به سوال آیا سونوگرافی می‌تواند فیبروم را تشخیص دهد، پاسخ داد. در واقع، سونوگرافی یکی از استفاده‌های اولتراسوند در پزشکی برای تشخیص بیماری‌های مرتبط با اعضای تولید مثل زنان است و فیبروم‌ها نیز جزء این بیماری‌ها به حساب می‌آیند.

تشخیص این عارضه از طریق دو نوع سونوگرافی شکمی و واژینال امکان‌پذیر است و انتخاب بین آن دو وابسته به نظر پزشک درمان‌کننده شما است. با انجام هر یک از این دو نوع سونوگرافی، پزشک می‌تواند بر اساس محل قرارگیری فیبروم‌ها، نوع آن‌ها را تعیین کند. همانطور که اشاره شد، فیبروم‌ها به چهار گروه ساب‌سروزال، اینترامولار، ساب‌موکوزال و فیبروم‌های پایه‌دار تقسیم می‌شوند و درمان آن‌ها نیز بسته به نوع و موقعیت فیبروم‌ها انجام می‌شود.