چسب ضد بارداری

چسب ضد بارداری یکی از روش‌های موثر پیشگیری از بارداری است که از طریق کنترل هورمون‌های بدن، از بارداری جلوگیری می‌کند. این چسب حاوی هورمون‌های استروژن و پروژسترون است که از طریق پوست جذب بدن می‌شوند.

نحوه عملکرد چسب ضد بارداری

هورمون‌های استروژن و پروژسترون موجود در چسب ضد بارداری، از طریق اثرگذاری بر تخمدان‌ها، مانع از تخمک‌گذاری می‌شوند. همچنین، این هورمون‌ها، ضخامت مخاط دهانه رحم را افزایش می‌دهند و از ورود اسپرم به رحم جلوگیری می‌کنند.

مزایا چسب پیشگیری از بارداری

• میزان بالای اثربخشی (۹۹ درصد): چسب پیشگیری از بارداری یکی از موثرترین روش‌های پیشگیری از بارداری است.
• دوره استفاده راحت و آسان (هفته‌ای یک بار): استفاده از چسب پیشگیری از بارداری نسبت به قرص پیشگیری از بارداری، راحت‌تر است و نیازی به مصرف روزانه ندارد.
• کاهش خطر ابتلا به برخی بیماری‌های زنانه، مانند سرطان تخمدان و آندومتر: چسب پیشگیری از بارداری می‌تواند خطر ابتلا به برخی بیماری‌های زنانه را کاهش دهد.

سایر مزایای چسب پیشگیری از بارداری عبارتند از:

• کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS): چسب پیشگیری از بارداری می‌تواند به کاهش علائم PMS، مانند درد، خستگی، و نوسانات خلقی، کمک کند.
• جلوگیری از کم‌خونی: چسب پیشگیری از بارداری می‌تواند به کاهش خونریزی قاعدگی و در نتیجه، جلوگیری از کم‌خونی کمک کند.
• کاهش علائم قاعدگی: چسب پیشگیری از بارداری می‌تواند به کاهش شدت علائم قاعدگی، مانند گرفتگی و درد، کمک کند.
• جلوگیری از کیست در سینه و تخمدان: چسب پیشگیری از بارداری می‌تواند خطر ابتلا به کیست در سینه و تخمدان را کاهش دهد.
• پیشگیری از برخی از سرطان‌ها: چسب پیشگیری از بارداری می‌تواند خطر ابتلا به برخی از سرطان‌ها، مانند سرطان تخمدان و آندومتر، را کاهش دهد.

معایب چسب پیشگیری از بارداری

• هزینه نسبتاً بالا
• احتمال ایجاد عوارض جانبی، مانند تهوع، سردرد، و افزایش وزنپ

اثربخشی چسب ضد بارداری

چسب ضد بارداری یک روش موثر برای جلوگیری از بارداری است که اگر به درستی استفاده شود، تقریباً ۹۹ درصد موثر خواهد بود. با این حال، استفاده نادرست از این چسب‌ها می‌تواند اثربخشی آن‌ها را کاهش دهد.

عواملی که می‌توانند اثربخشی چسب ضد بارداری را کاهش دهند عبارتند از:

عدم استفاده صحیح از چسب: چسب ضد بارداری باید هر هفته یک بار در یک مکان خشک و تمیز روی پوست چسبانده شود. اگر چسب از پوست جدا شود یا پاره شود، باید بلافاصله تعویض شود.
مصرف برخی داروها: برخی داروها، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای HIV، و داروهای ضد تشنج، می‌توانند اثربخشی چسب ضد بارداری را کاهش دهند. اگر از این داروها استفاده می‌کنید، باید با پزشک خود در مورد روش‌های پیشگیری از بارداری جایگزین صحبت کنید.
شرایط نامناسب نگهداری چسب: چسب ضد بارداری باید در دمای اتاق و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شود. قرار گرفتن چسب در معرض دمای بالا یا نور مستقیم خورشید می‌تواند اثربخشی آن را کاهش دهد.

نکات مهم در مورد استفاده از چسب ضد بارداری

برای استفاده صحیح از چسب ضد بارداری، به نکات زیر توجه کنید:

• چسب را هر هفته یک بار در یک مکان خشک و تمیز روی پوست چسبانید.
• اگر چسب از پوست جدا شد یا پاره شد، باید بلافاصله تعویض شود.
• اگر از داروهایی استفاده می‌کنید که ممکن است با چسب ضد بارداری تداخل داشته باشند، با پزشک خود در مورد روش‌های پیشگیری از بارداری جایگزین صحبت کنید.
• چسب را در دمای اتاق و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری کنید.
• چسب ضد بارداری را روی پوست زخم یا تحریک شده، ناحیه‌ای که توسط لباس‌های تنگ ساییده می‌شود، یا سینه‌ها قرار ندهید.
• بعد از سه هفته استفاده از چسب، یک هفته نیازی به استفاده از چسب نیست. در این مدت، خونریزی قاعدگی شما اتفاق می‌افتد.

عوارض جانبی شایع چسب ضد بارداری

• حساسیت سینه‌ها
• سردرد
• تغییر در دوره‌های قاعدگی
• خونریزی نامنظم
• افزایش وزن

عوارض جانبی نادر چسب ضد بارداری عبارتند از:

• افزایش فشار خون
• آکنه
• افسردگی
• اختلالات خلقی
• لخته شدن خون

روش استفاده از چسب ضد بارداری

چسب ضد بارداری یک روش موثر و ایمن برای جلوگیری از بارداری است که استفاده از آن بسیار راحت است. برای استفاده از چسب ضد بارداری، مراحل زیر را دنبال کنید:

• محل مناسب برای چسباندن چسب را انتخاب کنید. چسب ضد بارداری را می‌توانید روی پوست تمیز و خشک در قسمت بالای بازو، روی شکم، باسن، یا کمر خود بچسبانید.
• روکش چسب را جدا کنید.
• چسب را روی محل مورد نظر بچسبانید و برای چند ثانیه فشار دهید تا مطمئن شوید که چسب به خوبی به پوست شما چسبیده است.

چه کسانی نباید از چسب پیشگیری از بارداری استفاده کنند؟

• افرادی که به سرطان پستان، بیماری‌های قلبی، دیابت، بیماری‌های کبدی، فشار خون بالا، یا میگرن شدید مبتلا هستند.
• افرادی که سابقه سکته یا لخته شدن خون دارند.
• زنانی که به نوزاد شیر می‌دهند، در هفته‌های اول پس از زایمان.
• افرادی که دارای اضافه وزن شدید هستند (BMI بالای ۳۰).
• افراد سیگاری بالای ۳۵ سال.
• افرادی که کیست یا توده‌هایی در سینه خود دارند.