مجله

تاریخ انتشار : شنبه 23 دسامبر 2023 - 4:52
118 بازدید
کد خبر : 1368

مونونوکلئوز عفونی یا بیماری بوسه یک بیماری عفونی است که دهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند در هر سنی رخ دهد. با این حال، شیوع آن در بین جوانان بیشتر است. عامل ایجاد کننده این بیماری، ویروس اپشتین بار است. به همین دلیل، مونونوکلئوز در بسیاری از منابع با نام “بیماری بوسه” نیز

مونونوکلئوز عفونی یا بیماری بوسه

مونونوکلئوز عفونی یا بیماری بوسه یک بیماری عفونی است که دهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند در هر سنی رخ دهد. با این حال، شیوع آن در بین جوانان بیشتر است. عامل ایجاد کننده این بیماری، ویروس اپشتین بار است. به همین دلیل، مونونوکلئوز در بسیاری از منابع با نام “بیماری بوسه” نیز شناخته می‌شود. مونونوکلئوز از طریق تماس با بزاق فرد آلوده منتقل می‌شود. بوسیدن یکی از راه‌های انتقال این بیماری است، اما راه‌های دیگری مانند اشتراک گذاری ظروف غذا و نوشیدنی نیز وجود دارد. دوره نهفتگی ویروس اپشتین بار دو تا شش هفته است. به این معنی که ممکن است فرد تا شش هفته پس از ابتلا به ویروس، هیچ علامتی را تجربه نکند.

علت ایجاد بیماری مونونوکلئوز 

ویروس اپشتین بار از خانواده ویروس‌های تبخال است و سلول‌های مخاطی و لنفوسیت‌های دهان را آلوده می‌کند. پس از آلوده شدن غده ای عفونی در دهان شما شروع به رشد می کند.

عوامل انتقال بیماری شامل مخاط دهان و بینی، خون و مایع منی است. بنابراین، هر نوع تماس نزدیک با افراد آلوده می‌تواند به انتقال بیماری منجر شود. عطسه، سرفه، انتقال خون، پیوند اعضا و استفاده از لیوان یا ظروف غذای مشترک نیز می‌توانند راه‌های انتقال بیماری باشند. با این حال، در شرایط عمومی و با رعایت فاصله، انتقال بیماری بسیار کمرنگ است.

افرادی که در محیط‌های پررفت‌وآمد یا مراکز درمانی حضور دارند و یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند، به طور عمومی در معرض خطر بیشتری قرار دارند. معمولاً هر فرد تنها یک بار در زندگی به این ویروس مبتلا می‌شود و پس از بهبودی، آنتی‌بادی‌های تولید شده در بدن می‌توانند تا پایان عمر فرد را در برابر این بیماری محافظت کنند.

علائم بیماری مونونوکلئوز  

در حالی که برخی از افراد ممکن است فقط علائم خفیفی را تجربه کنند، برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتری داشته باشند. در زیر به برخی علائم می پردازیم:

  1. تب: بروز تب یکی از علائم شایع مونونوکلئوز است. دمای بالا و تب بدون علت قابل توجه می‌تواند حاکی از وجود این بیماری باشد.
  2. سردرد: سردرد نیز از علائم معمول مونونوکلئوز است و ممکن است به شدت و مداومت متفاوتی در افراد مختلف باشد.
  3. عفونت گلو: عفونت و التهاب در ناحیه گلو نیز یکی از علائم مونونوکلئوز است. افراد ممکن است درد و التهاب در گلو، سرفه و سوزش در حلق را تجربه کنند.
  4. خستگی بیش از حد معمول: افزایش خستگی و کاهش انرژی نیز می‌تواند نشانه‌ای از مونونوکلئوز باشد. افراد ممکن است حتی پس از استراحت کافی نیز احساس خستگی و ناتوانی کنند.
  5. بروز برآمدگی، متورم و عفونی در گردن یا زیر گلو: این بیماری می‌تواند منجر به تورم و عفونت غدد لنفاوی در ناحیه گردن و زیر گلو شود. این تورم ممکن است باعث تنفس دشوار و عدم راحتی در این ناحیه شود.
  6. جوش‌های پوستی عفونی: در برخی موارد، مونونوکلئوز می‌تواند منجر به بروز جوش‌های عفونی در پوست شود.
  7. وجود لکه‌های سفید در پشت حلق: در برخی از افراد، لکه‌های سفید یا زرد رنگ در پشت حلق قابل مشاهده است.
  8. بی‌اشتهایی: کاهش اشتها و بی‌اشتهایی نیز ممکن است در بیماران مونونوکلئوز رخ دهد.
  9. تورم غدد لنفاوی پشت گردن: غدد لنفاوی در ناحیه پشت گردن ممکن است تورم کنند و درد و تنفس دشواری ایجاد کنند.
  10. افزایش احتمال ابتلا به هپاتیت و یرقان: در برخی موارد، مونونوکمتأسفانه، متنی که درخواست کردید را ناقص کرده‌ام. لطفاً اگر برای ادامه این موضوع و دانستن اطلاعات بیشتر درباره بیماری مونونوکلئوز نیاز دارید، اطلاعات خود را به طور کامل ارائه دهید تا بتوانم به درستی به شما پاسخ دهم.

مونونوکلئوز عفونی یا بیماری بوسه

پیشگیری از ابتلا به بیماری مونونوکلئوز 

در حالی که هیچ راه قطعی برای پیشگیری از مونونوکلئوز وجود ندارد، اقدامات احتیاطی خاصی می تواند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.

در اینجا چند نکته برای پیشگیری از مونونوکلئوز آورده شده است:

  • از بوسیدن افراد بیمار خودداری کنید.
  • از اشتراک گذاری ظروف غذا و نوشیدنی با افراد بیمار خودداری کنید.
  • دست های خود را به طور مرتب با آب و صابون بشویید.
  • از تماس نزدیک با افراد بیمار، مانند لمس کردن صورت آنها، خودداری کنید.
  • سطوحی را که ممکن است با بزاق فرد بیمار آلوده شده باشند، مانند دستگیره در و تلفن، تمیز و ضد عفونی کنید.

در حالی که هیچ واکسنی برای مونونوکلئوز وجود ندارد، اکثر افراد فقط یک بار در طول زندگی خود به این بیماری مبتلا می شوند. پس از ابتلا به مونونوکلئوز، بدن شما آنتی بادی هایی تولید می کند که به شما در برابر عفونت های بعدی کمک می کند.

بیماری مونونوکلئوز چگونه قابل تشخیص است؟

معاینه فیزیکی: پزشک شما علائم شما را بررسی می کند و به دنبال علائم مونونوکلئوز مانند تب، گلودرد، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی می گردد.

آزمایش خون: آزمایش خون می تواند به پزشک شما در تشخیص مونونوکلئوز کمک کند. این آزمایش به دنبال آنتی بادی هایی است که بدن شما در پاسخ به ویروس اپشتین بار تولید می کند.

درمان بیماری مونونوکلئوز

استراحت: استراحت کافی برای بدن شما ضروری است تا بتواند با ویروس مبارزه کند. تا زمانی که احساس خستگی می کنید، در خانه بمانید و از فعالیت های شدید خودداری کنید.

مایعات: نوشیدن مایعات فراوان به هیدراته ماندن بدن شما و جلوگیری از کم آبی بدن کمک می کند. آب، آب میوه و چای گزینه های خوبی هستند.

داروهای بدون نسخه: داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن می توانند به کاهش تب و درد کمک کنند.

درمان های خانگی: درمان های خانگی مانند غرغره آب نمک یا دمنوش های گیاهی می توانند به تسکین گلودرد کمک کنند.

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده می شوند. مونونوکلئوز یک بیماری ویروسی است، بنابراین آنتی بیوتیک ها معمولاً تجویز نمی شوند. با این حال، اگر دچار عفونت باکتریایی ثانویه شوید، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند.

داروهای کورتونی: داروهای کورتونی مانند پردنیزون می توانند به کاهش التهاب کمک کنند. این داروها معمولاً فقط در موارد شدید مونونوکلئوز تجویز می شوند.

در بیشتر موارد، مونونوکلئوز بدون هیچ گونه عوارضی در عرض چند هفته برطرف می شود. با این حال، مهم است که در طول دوره بیماری به بدن خود گوش دهید و استراحت کافی داشته باشید.

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

بیست + 16 =