بیماری سیفلیس

بیماری سیفلیس یک بیماری مقاربتی است که توسط باکتری تریپونما پالیدوم ایجاد می‌شود. این بیماری از طریق تماس مستقیم با زخم‌های شانکر، که زخم‌های کوچک و بدون دردی هستند که معمولاً در اندام‌های جنسی، رکتوم یا داخل دهان ظاهر می‌شوند، منتقل می‌شود. سیفلیس را می‌توان با آزمایش خون تشخیص داد. درمان سیفلیس معمولاً با آنتی بیوتیک انجام می‌شود.

چند نکته مهم در مورد سیفلیس

• سیفلیس تنها از طریق تماس مستقیم با زخم‌های شانکر منتقل می‌شود.
• سیفلیس می‌تواند از طریق استفاده مشترک از توالت، پوشیدن لباس شخص دیگر یا استفاده از وسایل غذاخوری شخص دیگر منتقل نشود.
• سیفلیس یک بیماری مقاربتی جدی است که می‌تواند عوارض جدی برای سلامتی داشته باشد.

مراحل بیماری سیفلیس

سیفلیس یک بیماری عفونی جدی است که می تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود. این بیماری چهار مرحله دارد:

مرحله اولیه

مرحله اولیه سیفلیس حدود سه تا چهار هفته پس از عفونت ظاهر می شود. اولین نشانه این مرحله، یک زخم کوچک و گرد به نام شانکر است. شانکر معمولاً در ناحیه تناسلی، دهان یا مقعد ظاهر می شود، اما می تواند در هر نقطه از بدن که با باکتری سیفلیس تماس داشته باشد، نیز ظاهر شود. شانکر درد ندارد، اما بسیار عفونی است و می تواند به دیگران منتقل شود.

مرحله ثانویه

سیفلیس ثانویه مرحله دوم عفونت سیفلیس است که معمولاً چهار تا هشت هفته پس از مرحله اولیه ظاهر می شود. در این مرحله، علائم مختلفی می تواند ظاهر شود، از جمله:

• بثورات پوستی: بثورات سیفلیس ثانویه معمولاً در کف دست و کف پا ظاهر می شود، اما می تواند در سایر قسمت های بدن نیز دیده شود. بثورات سیفلیس خارش ندارد و معمولاً به رنگ های مختلف، از جمله صورتی، قهوه ای یا قرمز ظاهر می شود.
• گلودرد: گلودرد سیفلیس ثانویه معمولاً خفیف است و ممکن است با سایر علائمی مانند تب، سردرد و خستگی همراه باشد.
• سایر علائم: سایر علائم سیفلیس ثانویه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
  • سردرد
  • تورم غدد لنفاوی
  • خستگی
  • تب
  • کاهش وزن
  • ریزش مو
  • درد مفاصل

مرحله نهفته

مرحله نهفته سیفلیس زمانی رخ می دهد که علائم بیماری از بین می رود. در این مرحله، باکتری سیفلیس همچنان در بدن وجود دارد، اما هیچ علائمی ایجاد نمی کند. مرحله نهفته سیفلیس می تواند سال ها یا حتی دهه ها ادامه داشته باشد.

مرحله ثالثیه

سیفلیس ثالثیه آخرین مرحله عفونت سیفلیس است که می تواند سال ها یا حتی دهه ها پس از عفونت اولیه ظاهر شود. این مرحله بسیار جدی است و می تواند عوارض جدی و حتی مرگ را در پی داشته باشد.

علائم سیفلیس ثالثیه

علائم سیفلیس ثالثیه می تواند متفاوت باشد، اما برخی از علائم شایع عبارتند از:

• زخم های پوستی یا مخاطی
• مشکلات عصبی، مانند اختلالات حافظه، روانی یا حرکتی
• مشکلات بینایی یا شنوایی
• مشکلات قلبی، مانند آنوریسم آئورت
• آسیب به استخوان ها یا مفاصل

تشخیص بیماری سیفلیس

پزشک برای تشخیص سیفلیس از چندین روش استفاده می کند:

• آزمایش خون: آزمایش خون برای سیفلیس می تواند بیماری را در هر مرحله ای از عفونت تشخیص دهد.
• معاینه جسمی: پزشک معاینه جسمی کاملی انجام می دهد تا به دنبال زخم های سیفلیس باشد.
• نمونه برداری از زخم: اگر پزشک زخم سیفلیس را مشاهده کند، ممکن است برای تشخیص وجود باکتری سیفلیس از آن نمونه برداری کند.
• پانکچر کمری یا بذل نخاعی: اگر پزشک معتقد باشد که سیفلیس باعث مشکلات سیستم عصبی شده است، ممکن است پانکچر کمری یا بذل نخاعی انجام دهد. در این روش، مایع نخاعی برای بررسی وجود باکتری های سیفلیس جمع آوری می شود.

درمان بیماری سیفلیس

سیفلیس اولیه و ثانویه به راحتی با آنتی‌بیوتیک‌های خاصی درمان می‌شوند. داروی انتخابی برای این مراحل، تزریق پنی‌سیلین است. افرادی که به پنی‌سیلین حساسیت دارند، می‌توانند با داروهای دیگری مانند داکسی‌سایکلین، آزیترومایسین یا سفتریاکسون درمان شوند.

نوروسیفیلیس

نوروسیفیلیس، شکلی از سیفلیس است که سیستم عصبی مرکزی را درگیر می‌کند. این بیماری با تزریق روزانه پنی‌سیلین به مدت 10 روز درمان می‌شود. در برخی موارد، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد.

سیفلیس نهفته

سیفلیس نهفته، شکلی از سیفلیس است که هیچ علامتی ندارد. این بیماری با تزریق پنی‌سیلین یک بار در هفته به مدت سه هفته درمان می‌شود.

چگونگی پیشگیری از بیماری سیفلیس

• در هر نوع تماس جنسی از کاندوم استفاده کنید. کاندوم یک سد فیزیکی ایجاد می کند که از تماس پوست با پوست جلوگیری می کند.
• در هنگام برقراری رابطه جنسی دهانی، از محافظ دندانی یا کاندوم استفاده کنید. محافظ دندانی یک قطعه لاتکس مربعی است که روی دندان های شما قرار می گیرد و از انتقال باکتری ها از دهان شما به دهان شریک جنسی شما جلوگیری می کند.
• از به اشتراک گذاشتن اسباب بازی های جنسی خودداری کنید. اسباب بازی های جنسی می توانند حاوی باکتری های سفلیس باشند.
• از نظر بیماری های مقاربتی تحت غربالگری قرار بگیرید. آزمایش خون می تواند به شما کمک کند تا بفهمید آیا به سفلیس یا سایر بیماری های مقاربتی مبتلا هستید.
• اگر از مواد مخدر تزریقی استفاده می کنید، از به اشتراک گذاشتن سوزن خودداری کنید. سوزن های مشترک می توانند حاوی باکتری های سفلیس باشند.

عوارض بیماری سیفلیس برای مادران باردار و نوزادان

مادران مبتلا به سیفلیس در معرض خطر سقط جنین، زایمان زودرس یا زایمان نارس قرار دارند. همچنین، این خطر وجود دارد که مادر مبتلا به سیفلیس بیماری را به جنین خود منتقل کند. این مسئله به عنوان سفلیس مادرزادی شناخته می شود.

سفلیس مادرزادی می تواند عوارض جدی برای نوزادان داشته باشد، از جمله:

• مرگ
• ناهنجاری های مادرزادی
• تأخیر در تکوین
• تشنج
• بثورات پوستی
• تب
• بزرگ شدن کبد یا طحال
• کم خونی
• زردی
• زخم های عفونی

اگر سیفلیس مادرزادی در نوزاد تشخیص داده نشود، ممکن است در سال های بعد منجر به آسیب به اندام های زیر شود:

• استخوان ها
• دندان ها
• چشم ها
• گوش ها
• مغز

عوارض بیماری سیفلیس برای افراد مبتلا به ایدز

افراد مبتلا به سیفلیس، شانس بیشتری برای ابتلا به ایدز دارند. زخم های ناشی از این بیماری ورود ویروس HIV به بدن را آسان تر می کند. همچنین، افراد مبتلا به ایدز ممکن است علائم سیفیلیس متفاوت تری را نسبت به افراد فاقد ایدز تجربه کنند. در صورت ابتلا به HIV، در مورد نحوه تشخیص علائم سفلیس با پزشک خود مشورت کنید.